حاصل فعالیت‌های سلبرینتی‌ها در کشوری که ۳ دهک درگیر فقر مطلق دارد، چیست؟ / فقر با سرعت در خانه‌های کارگران لانه می‌کند/ اگر انتخابات را از دست بدهیم، مجلس را از دست می‌دهیم
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۱۱۷۰۷
به گزارش خبرنگار ایلنا، اکبر قربانی (دبیر اجرایی خانه کارگر غرب تهران) با اشاره به اهمیت روشن شدن ذهن خانوارهای کارگری در برابر هجمه‌‌هایی فرهنگی و سیاسی، گفت: کارگران و خانواده‌‌های آنها باید متوجه باشند که برخی از کسانی به نام «سلبریتی» سیاسی و فرهنگی یا هر دو در فضای مجازی به ترویج سبک زندگی خود می‌پردازند، خیر آنها را نمی‌خواند و مروج نوعی لاابالیگری هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: این به اصطلاح ستاره‌های فرهنگِ پاپ (فرهنگ روز) که بر موج عوام فریبی سوار شده‌اند، پیش از انتخابات از آریشگاه‌های آنچنانی و رستوران‌هایی که در آنها غذاهای رنگارنگ می‌خورند، در فضای مجازی عکس می‌گذارند و در ایام انتخابات پرچم ایران را به دست می‌گیرند، کنار چند کارگر شهرداری یا مردم عادی که به نان شب محتاج هستند، می‌ایستند و با آنها سلفی می‌گیرند.
قربانی، ادامه داد: اینها باری به هر جهت هستند و از آب گل‌آلود ماهی می‌گیرند و فضای فرهنگی کشور را مسموم می‌کنند؛ متاسفانه برخی فریب راه رفتن آنها بر فرش قرمز و زرق و برق لباس‌های آنها را می‌خورند؛ بی‌آنکه از خود بپرسند، این سلبریتیها از چه محل ارتزاق می‌کنند و شریک چه کسانی هستند؟
دبیر اجرایی خانه کارگر غرب تهران با بیان اینکه، در حالی امروز سفره‌‌های کارگران و حساب‌هایشان خالی است که سلبریتی‌های به اصطلاح میهن پرست، آویزهای طلا بر گردن و بدنشان می‌اندازند، افزود: فقر فرهنگی درست در جایی شکل می‌گیرد که یک جوان بیکار فکر می‌کند، ثروت نامشروع و آلوده به قدرت این افراد، می‌تواند منشاء خیر و راه‌اندازی صدها شغل برای سایر جوانان باشد؛ درحالیکه درآمدهای بادآورده برخی از این به اصطلاح خاک صحنه خوردگان، روانه حساب‌های بانکی‌شان در کانادا و کشورهای اروپایی می‌شود.
قربانی افزود: در حالی بانک‌های خارجی حساب‌های دانشجویان کم بضاعت ایرانی را به راحتی آب خوردن می‌بندند که برخی سلبریتیها چندین حساب در این بانک‌ها دارند و جزء مشتریان تراز اول با بیشترین تراکنش‌های بانکی محسوب می‌شوند. دولت‌های خارجی نگران پول‌شویی از طریق حساب‌های بانکی آنها نیستند؛ اما به چشم برهم زدنی، حساب بانکی دانشجویان و ایرانی‌هایی که به خاطر بیکاری برای کارگری و... به این کشورها مهاجرت کرده‌اند را می‌بندند.
دبیر اجرایی خانه کارگر غرب تهران، افزود: در این کشورها، قوانین ضدپول شویی شامل حال یک کارگر، یک دانشجو و... می‌شود اما شامل حال این آقایان و خانم‌های بالانشین نمی‌شود! حال آیا رواست که فکر کنیم این جماعت فقط ذره‌ای گرسنگی و فقر طبقه‌ی کارگر را درک می‌کنند و موضع گیری‌هایشان در قبال مسائل اجتماعی و سیاسی از سر میهن پرستی است؟ ما نباید گول پرچم‌ها و خواندن سرود «ای ایران» آنها را بخوریم؛ بلکه باید از آنها بپرسم حاصل فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی شما در کشوری که ۳ دهک درگیر فقر مطلق و ۴ دهک درگیر فقر نسبی دارد، چیست؟
وی افزود: همچنین باید از آنها بپرسیم که چه خاصیتی برای فرهنگ عمومی دارید که کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی به دنبال معاف کردن فعالیت‌های فرهنگی‌تان از پرداخت مالیات بود؟! البته برخی از آنها جز عوام فریبی بیشتر و بیان این جمله پوسیده که «ما متعلق به همه‌ی مردم هستیم.» حرف دیگری دارند؟ بنابراین باید از خواب غفلت بیدار شویم و رویاهای خود را در وجود امثال «واماندگان» تعبیر نکنیم.
قربانی تصریح کرد: امروز کارگران به یک محرک سیاسی و اجتماعی قوی و دارای پشتوانه نیاز دارند تا بتوانند از عوام فریبی راست و چپ سیاسی و هنری عبور کنند و برای خود تصمیم‌گیری کنند. شرکت در انتخابات برای حمایت از کاندیدهای واقعی جامعه‌ی کارگری و برائت جستن از عوام‌فریبان نه آخرین قدم که اولین قدم برای رهایی و حاکمیت بر سرنوشت خود است.
دبیر اجرایی خانه کارگر غرب تهران، افزود: اگر امروز منفعل عمل کنیم و عبور از عوام فریبی را انتخاب نکنیم، فردا دوباره همین آش است و همین کاسه؛ البته شرایط برای ما ایده‌آل نیست چراکه فضای سیاسی کشور بسته است و از آن‌طرف تحریم‌ها کمر اقتصاد را خم کرده‌اند؛ تا جایی که فقر با سرعت در خانه‌های کارگران لانه می‌کند و رکود طولانی مدت که با تورم دو رقمی مزین شده، اشتغال کارگران را نابود کرده است.
وی تصریح کرد: بنابراین از یک شرایط بحرانی و انتخاب کردن در شرایط بحرانی و نه طبیعی سخن می‌گوییم. حال اگر فضایی که صرفا در هنگام انتخابات برای انتخاب کردن در اختیارمان می‌گذارند را از دست بدهیم به شدت مهجور خواهیم شد. ما مجلس را از دست می‌دهیم و همین ۴ نماینده کارگر را هم دیگر در مجلس نخواهیم داشت؛ درحالیکه برای تشکیل یک سد علیه مخالفان قانون کار و تامین اجتماعی و مدافعان به یغما بردن سازمان تامین اجتماعی، حداقل به یک سوم صندلی‌های مجلس نیازمندیم.
گفتنی است که در این گردهمایی مواضع تشکیلاتی خانه کارگر و برنامه‌های آموزشی آن برای اعضای خانه کارگر غرب تهران تشریح شد و جوایزی هم به حضار اعطا شد.
منبع: ایلنا
کلیدواژه: انتخابات مجلس یازدهم سلبریتی اکبر قربانی عوام فریبی ی کارگر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۱۱۷۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این لک لک ها اهالی را مجبور به خانه سازی می کنند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لک‌لک جدید را منتشر می‌کند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه می‌گیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول می‌ریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل می‌دهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لک‌لک را می‌گیرد و دستمزدش حال خوب لک‌لک‌هاست. لکلکها خانه‌دار که شوند دیگر تمام سال در روستا می‌مانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاه‌های گرمتر می‌شوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه می‌آیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکش‌هایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک می‌کنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه داده‌اند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمی‌پور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا می‌گوید که می‌خواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
شب سیزده‌به‌در سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانه‌های تنومند و قدیمی از روی درخت‌ها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچه‌هایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لک‌لک شد. نمی‌دانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربه‌ای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر می‌اندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها ده‌ها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کل‌نگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیم‌های برق را از بالای دکل پایین‌تر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانه‌های آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانه‌ها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجه‌هایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجه‌هایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لک‌لکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش می‌نشیند. در واقع انگار به ما خبر می‌دهد و ما هم دست به کار می‌شویم. اهالی روستا به خنده به من می‌گویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین می‌کنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام می‌کنم که می‌خواهیم برای کل‌لکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت می‌کنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا می‌دهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسی‌شان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده می‌کنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما می‌گویند که ده‌ها سال قبل این روستا لک‌لک‌های زیادی داشت. آنها درخت‌های بلند صنوبر و چنار لانه می‌ساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لک‌لک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لک‌لک صدا می‌کردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانه‌ها هم لانه ساختند.
سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانه‌ها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانه‌هایشان را ترک می‌کردند و بهار برمی‌گشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن می‌داد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایق‌بندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد می‌کند لانه می‌سازند. بعضی وقتها هم دیده‌ایم که از لانه همسایه‌شان چوب می‌دزدند. روی آسمان دعوا هم می‌کنند و بالهایشان را به هم می‌زنند. تا حالا لک‌لک‌های زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کرده‌ایم.
از جمله این گونه‌ها می‌توان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دم‌جنبانک ابلق، دم‌سرخ سیاه، کلاغ گردن‌بور و گنجشک سینه‌سیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم می‌آیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم می‌زنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه می‌آیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب می‌آیند و وقتی می‌خواهند روی تیرهای برق بنشینند، لک‌لک ها با صدا آنها را دور می‌کنند. برای تالاب پرنده‌های مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... می‌آیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق می‌کند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفته‌ایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمت‌هایی از تالاب در فصول گرم خشک می‌شود در دهه ۴۰ این زمین‌های بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمت‌ها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمین‌ها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دام‌های زیاد داشته‌اند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
سال‌ها قبل اهالی روستاها با دامداری و نی‌بری امرار معاش می‌کردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمی‌توانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح می‌دهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا می‌آیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر می‌کردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمان‌های گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگ‌فرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوان‌هایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونه‌ها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»